چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟

تفاوت توکن و کوین در یک نگاه

تفاوت توکن و کوین

رشد خیره‌کننده صنعت ارزهای دیجیتال در دو سال گذشته بسیاری از سرمایه‌گذاران و همچنین افراد عادی را به خود جذب کرده است. ورود به بازار ارزهای دیجیتال می‌تواند کاری پیچیده و دلهره‌آور باشد. شاید نام بیت کوین را به‌عنوان اولین ارز دیجیتال عرضه‌شده به بازار شنیده باشید، اما آیا با اصطلاحات دیگر این بازار هم آشنایی دارید به‌ عنوان‌ مثال، بسیاری از افراد بر این باورند که توکن و کوین با هم یکسان هستند. باید بگوییم که این‌طور نیست. در ابتدا همه ارزهای دیجیتال توکن در نظر گرفته می‌شوند، اما همه توکن ها کوین در نظر گرفته نمی‌شوند. چرا این اتفاق می‌افتد؟ قبلا در مورد تفاوت آلت کوین با استیبل کوین به‌طور مفصل صحبت کرده‌ایم، حال نوبت آن است که بدانیم چه عواملی تفاوت بین کوین و توکن را تعیین می‌کنند؟ در ادامه بیشتر در این مورد برایتان توضیح می‌دهیم.

کوین چیست؟

زمانی که بیت کوین برای اولین بار به بازار ارزهای دیجیتال عرضه شد، معیاری را برای کوین بودن به وجود آورد. درواقع کوین به هر ارز دیجیتالی گفته می‌شود که بلاکچین مخصوص به خودش را داشته باشد. کوین‌ها ویژگی‌های خاصی دارند که در اینجا برای شما بیان می‌کنیم.

1- کوین‌ها بر روی بلاکچین خود راه‌اندازی می‌شوند.

کوین‌ها بلاکچین خودشان را دارند و تمام تراکنش‌های آن‌ها بر روی این بلاکچین انجام می‌شود. بلاکچین تمام تراکنش‌ها را کنترل و مدیریت می‌کند. وقتی با اتریوم به شخصی پول پرداخت می‌کنید، رسید آن به بلاکچین اتریوم فرستاده می‌شود. اگر همان شخص بعداً با بیت کوین به شما پول پرداخت کند، رسید به بلاکچین بیت کوین می‌رود. هر تراکنش با رمزگذاری محافظت می‌شود و توسط هر عضو شبکه قابل‌دسترسی است. برای خرید اتریوم و خرید بیت کوین بر روی لینک های درج شده کلیک نمایید.

2- کوین‌ها نقش پول را ایفا می‌کنند.

تنها هدف ایجاد بیت کوین ایجاد یک جایگزین برای پول سنتی بود. جذابیت، شفافیت تراکنش‌ها و ناشناس بودن باعث ایجاد کوین‌های دیگر ازجمله ETH، NEO و Litecoin شد. امروزه بسیاری از شرکت‌های بزرگ مانند آمازون، مایکروسافت و تسلا کالا و خدمات خود را با ارزهای دیجیتال به فروش می‌رسانند. یعنی شما متوانید هزینه‌های مربوط به خریداری کالا در این شرکت‌ها را با ارز دیجیتال پرداخت کنید. بیت کوین اخیراً در کنار دلار آمریکا به ارز رسمی السالوادور تبدیل شده است. در مورد فروش ارز دیجیتال لازم است که کار را به دست یک صرافی معتبر بسپارید. در معرفی صرافی ارز دیجیتال ایرانی معتبر، در مورد مزیت استفاده از صرافی اکسبیتو صحبت کرده‌ایم.

3- کوین‌ها قابل‌استخراج هستند.

کوین‌ها از دو روش به دست می‌آیند. یکی از طریق استخراج که در سیستم اثبات کار انجام می‌شود. افراد مختلف می‌توانند با استفاده از دستگاه ماینر با حل کردن معادلات پیچیده کوین استخراج کنند. البته کوین موردنظر باید قابلیت استخراج داشته باشد. سرمایه‌گذاران از این روش برای افزایش درآمد خود استفاده می‌کنند. مشکل این است که بیت کوین زیادی برای استخراج باقی نمانده است، بنابراین این روند هرروز سخت‌تر و پیچیده‌تر می‌شود. روش دیگر به دست آوردن کوین اثبات سهام است که روش مدرن‌تری به شمار می‌رود. این روش ازنظر مصرف انرژی به‌صرفه‌تر است و انجام آن نیز آسان‌تر است. Cardano یکی از بزرگ‌ترین کوین‌هایی است که از این روش استفاده می‌کند.

توکن چیست؟

برخلاف کوین‌ها، توکن ها بلاکچین خاص خود را ندارند. در عوض، آن‌ها روی بلاک‌چین‌های دیگر ارزهای دیجیتال مانند اتریوم راه‌اندازی می‌شوند. توکن‌هایی مانند BAT، BNT، Tether و استیبل کوین USDC که روی بلاکچین اتریوم ایجاد شده‌اند از رایج‌ترین توکن ها هستند. برای تراکنش توکن ها بر روی بلاکچین به قراردادهای هوشمند نیاز است. این قراردادها مجموعه‌ای از کدها هستند که معاملات یا پرداخت های بین کاربران را تسهیل می‌کنند. هر بلاکچین از قرارداد هوشمند مخصوص به خود استفاده می‌کند. به‌عنوان‌مثال، اتریوم از قراردادهای ERC-20 و NEO از Nep-5 استفاده می‌کند.

هنگامی‌که یک توکن خرج می‌شود، به‌صورت فیزیکی از مکانی به مکان دیگر منتقل می‌شود. یک مثال واضح از این موضوع تجارت NFT ها (توکن های غیرقابل تعویض) است. آن‌ها اقلام و کالاهای منحصربه‌فردی هستند که برای خرید آن‌ها باید از توکن استفاده کرد. NFT ها اغلب دارای ارزش احساسی یا هنری هستند، بنابراین به توکن‌های کاربردی شباهت دارند.

انواع توکن

- توکن‌های امنیتی: بیشتر توکن های صادر شده توسط ICO توکن های امنیتی هستند. شخصی که آن‌ها را خریداری می‌کند، پول خود را با انتظار سود در ICO سرمایه‌گذاری می‌کند. این توکن‌ها مانند اوراق بهادار هستند.

- توکن‌های سهام: اگر یک توکن نشان‌دهنده مقداری سهام در شرکتی باشد که آن را منتشر می‌کند، یک توکن سهام است. بااین‌حال، تعداد کمی از شرکت‌ها از چنین ICO استفاده کرده‌اند، زیرا دستورالعمل‌های نظارتی زیادی در مورد اینکه چه چیزی قانونی است و چه چیزی قانونی نیست وجود ندارد.

- توکن‌های کاربردی: توکن های کاربردی برای دسترسی افراد به یک محصول یا خدمات استفاده می‌شوند. این توکن‌ها محدود هستند و بنابراین ارزش زیادی دارند.

- توکن‌های پرداخت: نشانه‌های پرداخت هدف دیگری جز پرداخت برای کالاها و خدمات ندارند.

توکن و کوین چه تفاوت‌هایی دارند؟

واقعیت این است که کوین و توکن در تحلیل بنیادی بسیار شبیه یکدیگر هستند. آن‌ها هم ارزش را نشان می‌دهند و هم می‌توانند تراکنش‌ها را پردازش کنند. همچنین می‌توانید کوین‌ها را با توکن ها و بالعکس مبادله کنید. ایجاد توکن ها با قراردادهای هوشمند بر روی بلاکچین‌های از قبل ایجاد شده آسان‌تر است. یک بلاکچین می‌تواند میزبان هزاران توکن باشد. مثلاً اتریوم میزبان تعداد زیادی از توکن‌ها است.

یکی دیگر از تفاوت‌های قابل‌توجه بین توکن ها و کوین‌ها ماهیت آن‌ها است. کوین‌ها نسخه‌های دیجیتالی پول واقعی هستند، درحالی‌که توکن‌ها دارایی‌ها و یا اسناد دیجیتال هستند. شما می‌توانید توکن‌ها را با کوین خریداری کنید، اما برخی از توکن‌ها ممکن است ارزش بیشتری نسبت به کوین‌ها داشته باشند. نقدینگی کوین در مقابل توکن بیشتر است، یعنی شما به‌راحتی می‌توانید کوین را برای خرید کالا یا خدمات استفاده کنید، اما محدودیت‌هایی برای پذیرش توکن وجود دارد.

درواقع توکن نشان‌دهنده چیزی است که شما دارید، درحالی‌که یک سکه نشان‌دهنده چیزی است که شما می‌توانید آن را داشته باشید. توکن‌ها قبل از کوین‌ها ایجاد شدند. کوین‌ها باید از طریق صرافی‌های ارز دیجیتال با یکدیگر مبادله شوند، زیرا بر اساس پروتکل‌های متفاوت و غیراستاندارد ساخته شده‌اند. برعکس، توکن‌های موجود در اتریوم (به‌عنوان‌مثال ERC-20) می‌توانند از طریق برنامه‌های داخلی بین یکدیگر مبادله شوند، زیرا آن‌ها بر اساس پروتکل‌های کد استاندارد ساخته شده‌اند. توکن ها را به‌راحتی می‌توان ایجاد کرد، زیرا نیازی به ساخت بلاکچین ندارند و بر روی بلاکچین های موجود مانند اتریوم ایجاد می‌شوند، بنابراین هزینه کمتر و سرعت بیشتری دارند. فرآیند ایجاد کوین‌ها طولانی‌تر و پرهزینه‌تر است، زیرا برای راه‌اندازی آن‌ها باید ابتدا یک بلاکچین ایجاد کرد.

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

توکن ارز دیجیتالی است که خودش بلاک چین مستقل ندارد. اگر این تعریف برای شما نامفهوم است، نگران نباشید و این مقاله را تا پایان دنبال کنید. در این مقاله ابتدا با بیانی کاملاً ساده توضیح می‌دهیم که تفاوت کوین و توکن در بازار ارزهای دیجیتال چیست و سپس مزیت‌های ایجاد یک توکن به‌جای بلاک چین اختصاصی را بررسی می‌کنیم. همچنین چگونگی ذخیره‌سازی توکن‌ها در کیف پول‌ها را توضیح داده و در پایان انواع دسته‌بندی توکن‌ها را نام می‌بریم.

توکن چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

در بازار ارزهای دیجیتال، یک «توکن» (Token) ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را ندارد و روی شبکه‌های دیگر مانند اتریوم جابه‌جا می‌شود.

بنابراین در بازار ارزهای دیجیتال مهم‌ترین چیزی که یک توکن را با «کوین» (Coin) متمایز می‌کند،‌ داشتن یا نداشتن بلاک چین مستقل است. طبق این تعریف، یک کوین ارز دیجیتالی است که بلاک چین مستقل خود را دارد.

بیت کوین، اتریوم، ریپل، لایت کوین، بیت کوین کش، کاردانو و صدها ارز دیجیتال دیگر که بلاک چین‌های اختصاصی خود را دارند در دسته‌بندی کوین‌ها جای می‌گیرند.

از بزرگترین توکن‌های بازار هم می‌توان به تتر، چین لینک، دای (Dai)، آوی (Aave)، یرن فایننس (Yearn.Finance) و بت (BAT) اشاره کرد.

جالب است بدانید که ۲,۸۰۰ ارز دیجیتال از ۳,۹۰۰ ارز دیجیتالی که در زمان نگارش این مقاله در صرافی‌ها معامله می‌شوند، در حقیقت توکن‌ هستند و از بلاک چین‌هایی مانند اتریوم، بایننس چین (Binance Chain)، ایاس و تزوس استفاده می‌کنند. اولین مرجعی که کوین و توکن را از یکدیگر متمایز کرد، وب‌سایت کوین مارکت کپ (Coinmarketcap) بود.

برای اینکه متوجه شوید یک ارز دیجیتال کوین است یا توکن می‌توانید به صفحه اختصاصی آن در وب‌سایت ارزدیجیتال مراجعه کنید.

صفحه تتر در سایت ارزدیجیتال؛ تتر یک توکن است.

فراموش نکنید که توضیحات ارائه‌شده درباره تفاوت کوین و توکن، بر اساس ذهنیت موجود در بازار بود. از نگاه کلی‌تر و دقیق‌تر، هر واحد ارزی مستقل در یک شبکه می‌تواند توکن در نظر گرفته شود. با این تعریف، اتر، ارز دیجیتال بومی شبکه اتریوم هم یک توکن محسوب می‌شود، اما در بازار اتر را یک کوین در نظر می‌گیرند.

بیشتر توکن‌ها در دنیای ارزهای دیجیتال، «توکن‌های کاربردی» هستند. این توکن‌ها امکان دریافت کاربرد خاصی از یک پروژه را فراهم می‌کنند که تنها در اکوسیستم مربوط به آن قابل‌استفاده است.

برای مثال، اگر پروژه‌ای با این هدف کار خود را آغاز کند که بلیت اتوبوس‌های بین‌شهری را تنها با توکن‌های مخصوصی بتوان خریداری کرد، در این صورت کاربرد آن توکن تنها برای خرید بلیت‌ها خواهد بود و نمی‌توان به‌عنوان مثال از آن برای خرید غذا از رستوران استفاده کرد. در ادامه مقاله به‌طور مفصل درباره انواع توکن‌ها می‌خوانید.

ساخت توکن برای توسعه‌دهندگان بلاک چینی بسیار راحت‌تر از ایجاد یک بلاک چین و شبکه مستقل است و در بیشتر مواقع پروژه‌ها می‌توانند بدون نیاز به هزینه‌های نجومی برای طراحی یک بلاک چین، ارز دیجیتال خود را بسازند و به اهداف اولیه خود برسند.

پروژه‌هایی که قصد توسعه یک بلاک چین را دارند، معمولاً ابتدا از یک بلاک چین واسطه برای خود توکن ایجاد کرده و پیش‌فروش یا همان عرضه اولیه سکه (ICO) برگزار می‌کنند و در ازای پول ملی یا ارزهای دیجیتال دیگر توکن‌های خود را پیش از راه‌اندازی پروژه به فروش می‌رسانند. ارزش این توکن‌ها رابطه مستقیمی با وضعیت پروژه و حرکت آن در راستای اهدافش خواهد داشت.

همچنین، برخی توکن‌ها پس از اینکه به حد کافی توسعه پیدا کردند، به‌دنبال ایجاد بلاک چین اختصاصی خودشان می‌روند و به کوین تبدیل می‌شوند.

در حالی که کوین‌ها هر کدام می‌توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند، توکن‌ها روی کیف پول‌های بلاک چینِ میزبان ذخیره می‌شوند. به‌عنوان مثال، تمام توکن‌های مبتنی بر اتریوم، روی کیف پول‌ها و آدرس‌های اتریوم ذخیره می‌شوند، اما نمی‌توانید بیت کوین را روی آدرس اتریوم ذخیره کنید، چون یک کوین است. در ادامه درباره کیف پول‌‌های توکن‌ها بیشتر می‌خوانید.

تفاوت توکن و کوین در یک نگاه

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

روی هر پلتفرم بلاک چینی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، می‌توان توکن ایجاد کرد. اتریوم در حال حاضر میزبان بیش از ۸۰٪ توکن‌های بازار است و پس از آن بایننس چین (Binance chain)، ایاس، کازماس، تزوس و ترون قرار دارند.

به‌بیان ساده، توسعه‌دهندگان برای ایجاد یک توکن باید با استفاده از زبان‌های برنامه‌نویسی و استانداردهای ایجاد توکن که تیم یک بلاک چین آن را ارائه می‌کند، قرارداد هوشمند توکن خود را ایجاد کنند و با استفاده از ابزارهای موجود، آن در بلاک چین پیاده‌سازی کنند. برای مثال، زبان برنامه‌نویسی ساخت توکن (قرارداد هوشمند) در اتریوم سالیدیتی است و استاندارد اصلی اتریوم برای ایجاد توکن ERC-۲۰ نام دارد.

ساخت توکن به‌خودیِ خود در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم (کارمزدهای شبکه) انجام می‌شود، اما فراموش نکنید صرفاً ایجاد یک توکن نمی‌تواند ارزشمندی آن را تضمین می‌کند.

ساخت توکن به خودی خود بسیار آسان است، اما توکنی که هدف و کاربرد نداشته باشد، هیچ ارزشی هم ندارد.

متأسفانه آسان‌بودن ایجاد توکن‌های بی‌ارزش و بدون کاربرد، بستری برای کلاهبرداری هم فراهم کرده است و گاهی اوقات کلاهبرداران سعی می‌کنند توکن‌هایی که هیچ ارزشی ندارند را در قبال پول‌های واقعی مبادله کنند.

برای اینکه یک توکن بتواند ارزش جذب کند و مقبولیت به دست بیاورد، باید در یک پروژه کاربردی دخیل باشد و در صرافی‌های معتبر اضافه شود که به هیچ وجه کار ساده‌ای نیست.

بدون اغراق می‌توان گفت بیش از ۹۰٪ توکن‌های بازار هدف و کاربرد خاصی ندارند و صرفاً برای پرکردن جیب توسعه‌دهندگان عرضه شده‌اند.

در سال ۲۰۱۷ که به «جنون ICO‌ها» مشهور است، پروژه‌های کلاهبرداری زیادی با وعده‌های عجیب‌وغریب وارد میدان شدند و هر کدام با پیش‌فروش (ICO) توکن‌های خود به سرمایه‌گذاران ناآگاه چند میلیون دلار پول به جیب زدند. در سال ۲۰۱۸ با ترکیدن حباب بازار، تمام آن توکن‌ها به فراموشی سپرده شدند و هرگز نتوانستند حتی به قیمت اولیه خود برسند.

چرا توکن؟

صرفه‌جویی در هزینه‌ها و زمان مهم‌ترین مزیت‌ ساخت توکن به‌جای یک بلاک چین جداگانه است. بیشتر پروژه‌هایی که می‌خواهند کار روی شبکه و بلاک چین خود را آغاز کند، در ابتدا بودجه و سرمایه کافی در اختیار ندارند و با توجه به گسترش سریع فضای ارزهای دیجیتال از نظر زمان‌بندی هم با مشکلات زیادی مواجه هستند. این پروژه‌ها می‌توانند در ابتدا خیلی سریع توکن خود را روی یک بلاک چین دیگر مانند اتریوم پیاده‌سازی کنند و با جذب سرمایه خصوصی یا عمومی و اضافه‌کردن آن به صرافی‌ها، به سرمایه و زمان‌بندی موردنظر خود دست پیدا کنند، شبکه اصلی خود را راه‌اندازی کنند و بعد توکن‌ها را به بلاک چین اختصاصی خودشان انتقال دهند. برای نمونه،‌ واحدهای ارزی ترون (TRX) در ابتدا به‌صورت توکن اتریومی عرضه شدند و بعد از توسعه بلاک چین ترون، به شبکه اصلی منتقل شدند.

در خیلی از موارد هم اصلاً نیاز به ساخت بلاک چین جداگانه برای یک پروژه احساس نمی‌شود و پروژه می‌تواند از امنیت بالای بلاک چین میزبان نهایت استفاده را ببرد. به‌عنوان نمونه، پروژه چین لینک اکنون به‌خوبی کار می‌کند و با تیم‌های بزرگی قرارداد همکاری امضا کرده است، اما توکن بومی آن یعنی لینک (Link) که در زمان نگارش این مطلب از نظر ارزش بازار در رتبه ۵ بازار قرار دارد، روی اتریوم کار می‌کند. با توجه به حساسیت پروژه چین لینک، تعداد زیاد ماینرهای اتریوم و امنیت بالای این شبکه برای این پروژه اطمینان‌خاطر به همراه می‌آورد. پروژه بزرگ دیگری که از بلاک چین اتریوم بهره می‌برد، تتر است. این استیبل کوین که برای حفاظت از سرمایه‌گذاران در برابر نوسانات ساخته شده است و قیمت آن با توجه به داشتن پشتوانه دلاری، همیشه یک دلار است، توکن‌های خود (USDT) را روی چندین بلاک چین امن عرضه کرده است و نیازی به ایجاد بلاک چین اختصاصی نمی‌بیند.

کیف پول‌های توکن‌ها

هر توکن می‌تواند روی تمام کیف پول‌ها و آدرس‌های بلاک چین میزبان ذخیره و منتقل شود. برای مثال، یک توکن اتریومی مانند چین لینک یا تتر را می‌توانید روی کیف پول و آدرس‌های اتریوم ذخیره کنید. به‌بیان ساده، با داشتن یک کیف پول و یک آدرس اتریوم می‌توانید تمام توکن‌های مبتنی بر آن را ذخیره کنید. تتر می‌خواهید؟ آدرس کیف پول اتریوم خود را بدهید. چین لینک می‌خواهید؟ بازهم آدرس کیف پول اتریوم خود را بدهید.

در مورد بلاک چین‌های دیگر مانند ترون، بایننس چین، ایاس و تزوس هم به همین صورت توکن‌ها روی کیف پول‌های هر کوین ذخیره می‌شوند. البته در بلاک چین‌های جدید مانند پولکادات و اولنچ این امکان وجود دارد که توکن‌ها روی کیف پول‌های اختصاصی با آدرس‌های متفاوت هم ذخیره شوند.

انواع توکن

توکن‌ها را از نظر نوع می‌توان به چندین دسته متفاوت تقسیم کرد. طبقه‌بندی توکن‌ها مانند طبقه‌بندی هر چیز دیگری نسبی و وابسته به اشخاص است و هرکس می‌تواند آنها را از جنبه‌های مختلف تقسیم‌بندی کند. با این حال، در بین اغلب اعضای جامعه ارزهای دیجیتال توکن‌ها در ابتدا به‌ دو دسته کلی مثلی (Fungible) و غیرمثلی (Non-fungible) تقسیم می‌شوند و سپس در هر کدام از این دسته‌ها می‌توان دوباره طبقه‌بندی انجام داد.

تفاوت توکن غیرمثلی و مثلی

قبل از اینکه توضیح بدهیم یک توکن غیرمثلی چیست، لازم است یک قدم عقب‌تر برویم و تفاوت مثلی‌بودن یا تعویض‌پذیر بودن با غیرمثلی بودن یا غیرقابل‌ تعویض بودن را بدانیم.

در اقتصاد، یک کالا (یا پول) در صورتی مثلی یا تعویض‌پذیر (Fungible) تلقی می‌شود که واحدهای آن با یکدیگر قابل‌تعویض باشند و نتوان هیچ‌کدام از آنها را کم‌ارزش‌تر یا با ارزش‌تر از دیگری دانست.

به‌عنوان مثال، بیت کوین، دلار، ریال و به‌طور کلی اسکناس‌ها در دسته دارایی‌های مثلی قرار دارند. یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی نسبت به یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی دیگر از نظر ارزش کاملاً برابر است و هر دو می‌توانند با یکدیگر تعویض شوند و مقدار کالای یکسانی را خریداری کنند. زمانی که یک اسکناس ۱۰,۰۰۰ تومانی به دوست خود قرض می‌دهید، انتظار ندارید که بعداً دقیقاً همان اسکناس را پس بگیرید.

در مقابلِ دارایی‌های مثلی‌،‌ چیزهای غیرمثلی (Non-fungible) قرار دارند که دورتادور ما را فرا گرفته‌اند. به‌طور کلی می‌توان گفت هر چیزی که ابزار مبادله نباشد، غیرمثلی است.

مثلاً لپ‌تاپ شما، تلفن همراه شما و خودروی شما اقلام غیرمثلی هستند. اگر خودروی خود را به دوستتان قرض بدهید تا به مسافرت برود، انتظار دارید دقیقاً همان خودرو را پس بگیرید نه یک خودروی دیگر. برای درک بهتر، بلیط بازی پرسپولیس و استقلال هم غیرمثلی است.

یک نمونه دیگر: تابلوی «مونالیزا»، شاهکار لئوناردو داوینچی، کاملاً غیرمثلی است. آیا کسی می‌تواند این اثر تاریخی را با یک تابلوی معمولی مبادله کند، با این فکر که هر دوی آنها تابلوی نقاشی هستند؟

تفاوت دارایی مثل و غیرمثلی

حالا به سراغ تعریف توکن غیرمثلی برویم:

یک توکن غیرمثلی یا NFT، یک دارایی دیجیتال است که کمیاب و منحصربه‌فرد بوده و روی بلاک چین ذخیره و جابه‌جا می‌شود. آیتم‌‌های بازی‌های کامپیوتری، اقلام کلکسیونی، آثار هنری دیجیتال، بلیط رویدادهای مختلف، نام‌ دامنه‌ها، یک خانه که به‌صورت توکن درآمده و … در دسته توکن‌های غیرمثلی جای می‌گیرند.

در حال حاضر ۹۹٪ توکن‌های بازار مانند تتر و چین لینک مثلی هستند و همه واحدهای آنها از نظر ارزش مشابه و قابل‌تعویض هستند، اما حوزه NFT روزبه‌روز در حال گسترش است و احتمالاً در آینده توکن‌های غیرمثلی بخش بزرگتری از بازار را به خود اختصاص دهند.

با توجه به این موضوع که هنوز توکن‌های غیرمثلی نتوانسته‌اند بخش قابل‌توجهی از بازار را تصاحب کنند، در ادامه فقط سه مورد از مهم‌ترین انواع توکن‌های مثلی را مرور می‌کنیم. با این حال، با مراجعه به مقاله «توکن غیرمثلی چیست؟» می‌توانید درباره این نوع توکن هم به‌طور مفصل بخوانید.

سه دسته‌بندی اصلی در توکن‌های مثلی عبارت‌اند از:

توکن کاربردی

توکن کاربردی (Utility Token) ارز دیجیتالی است که از آن برای پرداخت هزینه‌ها و خرید کالا و خدمات در یک یا چند پروژه خاص استفاده می‌شود. امروزه اغلب توکن‌های موجود در بازار توکن‌های کاربردی هستند. مثلاً توکن لینک (Link) یک توکن کاربردی است که افراد می‌توانند با آن هزینه خدمات پلتفرم چین لینک را پرداخت کنند.

ارزش این توکن‌ها فقط با عرضه و تقاضا مشخص می‌شود و هیچ پشتوانه‌ای برای آنها تعریف نشده است. همچنین ارزش این توکن‌ها به‌طور مستقیم هیچ ارتباطی با ارزش یا سرمایه‌های شرکت توسعه‌دهنده ندارد.

توکن اوراق بهادار

توکن اوراق بهادار (Security Token) ارز دیجیتالی است که دارنده آن صاحب بخشی از یک دارایی، شرکت یا سود یک فعالیت خاص خواهد بود. به‌عنوان مثال، زمانی که یک خانه یا یک شرکت چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ تبدیل به هزاران توکن شود و مانند سهام میان سرمایه‌گذاران توزیع شود، آن توکن یک توکن اوراق بهادار به شمار می‌رود.

اوراق بهادار به هر دارایی قابل‌‌معامله گفته می‌شود که در نهادهای قانونی ثبت شده باشد و یک سرمایه‌گذار بتواند با داشتن آن در یک فعالیت مالی مشارکت کند. سهام و اوراق قرضه، از مهم‌ترین اوراق بهادار به شمار می‌روند.

اصطلاح توکن اوراق بهادار در سال ۲۰۱۸ بین فعالان مطرح شد، زمانی که برخی از نهادهای قانون‌گذار در سراسر جهان – از جمله کمیسیون بورس آمریکا (SEC) – اعلام کردند برخی از ارزهای دیجیتال در حقیقت اوراق بهادار هستند و باید از نظر قانونی ثبت شوند. اینکه یک توکن اوراق بهادار است یا نه را نهاد قانون‌گذار کشور مشخص می‌کند. مثلاً در آمریکا، کمیسیون بورس آمریکا از طریق آزمایش هاوی مشخص می‌کند که یک دارایی اوراق بهادار است یا خیر. طبق تست هاوی، هر دارایی که شرایط زیر را داشته باشد، اوراق بهادار است:

• یک سرمایه‌گذاری مالی باشد.
• در آن انتظار سود تعریف شده باشد.
• در یک شرکت ثبت شود.
• این سود باید از فعالیت یک شخص ثالث به دست آید.

مزیت توکن‌های اوراق بهادار نسبت به اوراق بهادار سنتی این است که با استفاده از فناوری بلاک چین، سرمایه‌گذار می‌تواند به‌جای استفاده از کارگزاری‌ها، توکن خود را روی کیف پول شخصی ذخیره کند و در زمان معامله به‌راحتی آن را انتقال دهد. همچنین این نوع توکن در مراجع قانونی ثبت می‌شود و این موضوع ریسک کلاهبرداری را کاهش می‌دهد.

توکن حاکمیتی (گاورننس)

توکن حاکمیتی یا گاورننس (Governance) ارز دیجیتالی است که دارنده آن می‌تواند با آن در تصمیم‌گیری‌ها و رأی‌گیری‌ها برای آینده یک سیستم یا شبکه نقش داشته باشد. به‌عنوان نمونه، توکن یونی سواپ (Uniswap) یک توکن حاکمیتی است که دارنده آن می‌تواند در تصمیم‌گیری‌های مهم این صرافی غیرمتمرکز حق رأی داشته باشد.

توکن‌های حاکمیتی اغلب اوقات در طبقه توکن‌های کاربردی جای می‌گیرند و این یعنی یک توکن حاکمیتی می‌تواند توکن کاربردی هم باشد.

جمع‌بندی

در این مقاله به هر آنچه که نیاز بود درباره توکن در حوزه ارزهای دیجیتال و تفاوت آن با کوین بدانید اشاره کردیم. تمام مطالب این مقاله را می‌توان در سه پاراگراف زیر خلاصه کرد:

چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟

بیایید اول ببینیم کوین Coin و توکن Token چیست و چه ویژگی‌هایی دارند؟ خودتان را برای یک کنجکاوی آماده کنید. قبل از ورود به این بحث، اگر نیاز به اطلاعات بیشتری در مورد رمزارزها دارید، مقاله «ارز دیجیتال چیست» را مطالعه کنید.

کوین Coin یا سکه ارز دیجیتال چیست؟

کوین Coin معادل با پول‌ دیجیتالی است که به کمک تکنیک‌های رمزنگاری، ساخته شده و با هدف ذخیره ارزش در دنیای ارز دیجیتال استفاده می‌شود.

این سکه‌ها می‌توانند از یک شخص به شخص دیگر منتقل شوند، اما خبری از جابه‌جایی فیزیکی نیست! تمام کوین‌ها به‌عنوان داده‌های دیجیتالی در یک پایگاه اطلاعات جهانی مخصوص به خودشان که به بلاکچین معروف است، وجود دارند.

بیت کوین را در نظر بگیرید که دارای یک بلاکچین اختصاصی است و فقط از الگوریتم مخصوص به خود پیروی می‌کند، به‌طور مشابه اتر در شبکه اتریوم و NEO در بلاکچین NEO قابل استفاده است. با توجه به این موضوع نتیجه می‌گیریم که سکه ارز دیجیتال (کوین) یک دارایی بومی برای شبکه بلاکچین مخصوص خودش است.

کوین چه ویژگی اساسی دارد؟

بنابر آنچه در بالا خوانید، ۲ ویژگی اساسی برای کوین‌ها وجود دارد:

1. همه آن‌ها در شبکه بلاکچین مستقل خودشان وجود دارند
2. قابلیت ارسال، دریافت و استخراج شدن دارند

کوین‌ها ویژگی‌های مشابهی با پول واقعی دارند و در واقع با همین هدف ساخته شده‌اند. برای مثال، هردوی آن‌ها قابل تعویض، قابل تقسیم، قابل حمل هستند و عرضه محدودی دارند.

کاربردهای کوین

کاربرد کوین یا همان سکه ارز دیجیتال بسیار ساده است، آن‌ها به‌عنوان پول واقعی استفاده می‌شوند و بس! شما می‌توانید از کوین به‌عنوان سرمایه‌گذاری و خرید و فروش یک نوع ارز استفاده کنید، آن‌ها را ذخیره کرده و در ازای چیزهای با ارزش‌تر تعویض کنید یا از آن‌ها به عنوان یک واحد حساب برای قیمت‌گذاری کالاها و خدمات بهره ببرید.

برای مثال، افرادی که بیت‌کوین دارند، می‌توانند به‌جای پول واقعی از این ارز دیجیتال برای پرداخت برخی خدمات و کالاها در اینترنت و مکان‌های دیگر استفاده کنند. هم‌چنین، می‌توان این کوین‌ها را بدون این که هیچ اتفاقی برای‌شان بیوفتد، در طولانی مدت ذخیره کرد، یا کارهای مرتبط با پرداخت انجام داد، اما از کوین‌ها انتظاری فراتر از این نداشته باشید!

همان‌طور که گفتیم، وظیفه اصلی کوین استفاده از آن به عنوان پول است، اما در بین ارزهای دیجیتال استثناهایی در این زمینه وجود دارند. برای نمونه، اتر را در نظر بگیرید که علاوه‌بر کاربردهایش به عنوان یک کوین معمولی، از آن برای تامین سوخت تراکنش‌ها در شبکه اتریوم هم استفاده می‌شود.

توکن Token چیست؟

توکن Token دارایی دیجیتالی شامل ارز، حواله و… است که می‌توان از آن به عنوان یک روش پرداخت در داخل اکوسیستم یک پروژه معین استفاده کرد. در واقع، توکن‌ها در بلاکچین‌های موجود ساخته می‌شوند و دارای یک بستر اختصاصی نیستند.

امروزه، توکن‌های بسیاری بر بستر کوین‌های مختلف به‌وجود آمده‌اند که معروف‌ترین آن‌ها توکن اتریوم است که با نام ERC-20 شناخته می‌شود. همان‌طور که می‌دانید، اتریوم برمبنای قراردادهای هوشمند در بلاکچین ساخته شده است، به این معنا که برای داشتن این ارز دیجیتال لزومی برای تهیه یک بلاکچین اختصاصی نیست. این خاصیت اتریوم، منجر به ایجاد اولین توکن‌ها در این شبکه شد.

معمولا این دارایی‌های دیجیتالی برای استفاده در یک برنامه غیرمتمرکز ساخته می‌شوند، اما طراحی و ساخت آن‌ها می‌تواند اهداف مختلفی داشته باشد. فرض کنید شما می‌خواهید از طریق قرارداد هوشمند خانه خود را به فروش برسانید، در این صورت که نمی‌توان خانه را به طور فیزیکی در این قرارداد گذاشت! درعوض می‌توانید از توکن استفاده کنید تا نمایانگر خانه شما باشد.

انواع توکن Token

باتوجه به کاربرد و نحوه عملکرد، توکن‌ها به گروه‌های مختلف تقسیم‌بندی می‌شوند که با هم مرورشان می‌کنیم.

توکن‌های کاربردی Utility Tokens

توکن‌های کاربردی، برای انجام هدفی خاص در بستری که متناسب با آن ساخته شده‌اند، مورد استفاده قرار می‌گیرند. یکی از رایج‌ترین کاربردهای این توکن‌ها، استفاده از آن‌ها به عنوان یک روش پرداخت برای خرید درون یک پلتفرم است. برای مثال، توکن MEP برای پرداخت خدمات بهداشتی و درمانی در پلتفرم Mediapedia کاربرد دارد.

توکن‌های امنیتی Securities tokens

توکن‌های امنیتی که به آن‌ها توکن بهادار هم می‌گویند، درست مانند اوراق بهادار سنتی عمل می‌کنند! این توکن‌ها دارایی یا سهامی از یک شرکت یا پروژه هستند که پس از پایان عرضه اولیه به خریدار داده می‌شوند. افراد می‌توانند با خرید این سهام، یک حقوق مشخص به‌اضافه اشتراک در سهام شرکت به دست آورند.

ویژگی متفاوت توکن‌های امنیتی این است که توسط قوانین خاص فدرال و قوانین تجارت سهام محدود می‎شوند. هم‌چنین، از ‌این توکن‌ها می‌توان در بستری بیرون از پلتفرمی که مخصوص آن ساخته شده‌اند هم استفاده کرد. ارزش این توکن‌ها مانند هر سهام دیگری وابسته به عملکرد شرکت مربوط است و با کاهش یا افزایش ارزش آن تغییر پیدا می‌کند.

توکن‌های جایزه Reward tokens

همان‌طور که از نام‌شان پیداست، توکن‌های جایزه را می‌توان نوعی امتیاز وفاداری در نظر گرفت که برای تقدیر و تشکر به افراد تعلق می‌گیرد. این توکن‌ بر روی یک بلاکچین‌ خاص طراحی می‌شود و لزوما دارای ارزش واقعی مشابه با توکن‌های استاندارد نیست.

توکن‌های دارایی Asset tokens

به توکن‌هایی که توسط دارایی‌های واقعی مانند طلا، املاک و اوراق قرضه پشتیبانی می‌شوند، توکن‌های دارایی می‌گویند. از این توکن‌ها برای خرید و فروش اموالی که پوشش می‌دهند، استفاده می‌شود که نشان‌دهنده ارزش چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ واقعی آن‌ها هستند. استفاده از این نوع توکن‌ها باعث بهبود خرید و فروش‌های فیزیکی در بازار ارز دیجیتال شده است.

توکن‌های ارزی Currency tokens

توکن‌های ارزی مانند رمزارزهای واقعی هستند و برای همان هدف، یعنی پرداخت خریدها، مورد استفاده قرار می‌گیرند. برای مثال، ارز دیجیتال بیت کوین برای خرید و فروش در بازارهایی که پذیرای آن هستند، استفاده می‌شود. اما توکن‌های ارزی علاوه‌بر این ویژگی، قابلیت معامله با رمزارزهای دیگر و ارزهای فیات را دارند و می‌توان از طریق کیف پول، آن‌ها را به سایر کاربران ارسال کرد.

توکن های غیرقابل معاوضه NFT tokens

توکن غیرقابل معاوضه نوعی توکن است، که در آن توکن‌ها ارزش برابری ندارند و هر توکن امضای دیجیتالی خاص خود را دارد، بنابراین نمی‌توان توکن‌ها را با هم معاوضه کرد. بر خلاف این نوع توکن‌ها، در ارزهای دیجیتال ارزش هر واحد از آن‌ها برابر است، مثلاً ارزش همه بیت کوین‌ها برابر است و شما می‌توانید هر بیت کوین را با بیت‌کوین دیگر معاوضه کنید. از این توکن‌ها برای خرید و فروش آثار هنری و فرهنگی که دارای حق کپی‌رایت هستند، استفاده کرد.

توکن‌ها چگونه ساخته می‌شوند؟

ساخت توکن بر روی هر پلتفرمی که از قراردادهای هوشمند و زبان‌های برنامه‌نویسی سطح بالا استفاده کند، قابل اجراست. به‌طوری که در کمتر از یک ساعت و با هزینه بسیار کم می‌توان یک واحد از آن را تولید کرد، اما توجه داشته باشید که ساخت آن لزوما به‌معنای باارزش بودنش نیست!

برای این کار، توسعه‌دهندگان با استفاده از زبان‌ برنامه‌نویسی مخصوص و با توجه به استانداردهایی که شبکه بلاکچین مورد نظر تعیین می‌کند، قرارداد هوشمند ایجاد کرده و در شبکه پیاده‌سازی می‌کنند. زمانی که توسعه‌دهندگان درحال ساخت توکن هستند، می‌توانند تصمیم بگیرند که چه تعداد واحد از آن‌ها تولید شود و بعد از ساخت، به چه آدرس‌هایی ارسال شوند.

درهمین هنگام مرحله پیش‌فروش یا همان عرضه اولیه، در بستری که توکن‌ها در آن چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ ایجاد شده‌اند، برگزار می‌شود. با این روش، توکن‌ها قبل از راه‌اندازی، در ازای پول ملی یا ارزهای دیجیتال به فروش می‌روند. بعد از تولید توکن‌ها،‌ این توکن‌ها ویژگی‌هایی که برای آن طراحی شده‌اند را در بستر مورد نظر فعال می‌کنند.

مزیت‌های استفاده از توکن چیست؟

دقت داشته باشید که برای توسعه توکن هیچ ضرورتی به ایجاد یک بلاکچین اختصاصی نیست. این موضوع برای صرفه‌جویی در وقت توسعه‌دهندگان بسیار مفید است. همچنین، توسعه‌دهندگان می‌توانند با استفاده از این روش، علاوه بر ویژگی‌های رمزارزها، از امنیت شبکه بلاکچین بومی هم بهره ببرند.

البته در استفاده از توکن فقط زمان نیست که صرفه‌جویی می‌شود؛ این روش در صرفه‌جویی در منابع و سرمایه افراد هم تاثیرگذار است، چراکه بعد از ایجاد بلاکچین باید هزینه‌ای برای تعیین استخراج‌کننده‌ها صرف شود تا معاملات درون شبکه را تایید کنند.

بدون شک، برای داشتن یک شبکه قوی باید ماینرهای بسیاری مشغول به‌کار باشند، درنتیجه، این روند بسیار طولانی‌تر و گران‌تر خواهد بود. باتوجه به این موضوع، بیش‌تر پروژه‌های ابتدایی در دنیای بلاکچین که بودجه کمی دارند، کار خود را با استفاده از توکن شروع می‌کنند.

شباهت‌ها و تفاوت‌های کوین Coin و توکن Token

با توجه به تعاریف کوین Coin توکن Token می‌توان گفت که هر واحد ارزی بر روی یک شبکه، توکن در نظر گرفته می‌شود. این توکن‌ها بعد از این که به حد کافی توسعه پیدا کردند، می‌توانند بلاکچین مستقل خود را راه‌اندازی کرده و به کوین تبدیل شوند.

از شباهت‌های بین کوین Coin توکن Token می‌توان به این موضوع اشاره کرد که هر دو برای افراد امکان پرداخت ایجاد می‌کنند، درحالی‌که توکن‌ها علاوه بر این قابلیت، ویژگی‌های دیگری هم ارائه می‌دهند. ارزش توکن معمولا براساس میزان مفید بودن آن و ویژگی‌هایی که ارائه می‌دهد، سنجیده می‌شود. به‌طوری که هرچه کاربرد توکن بیشتر باشد، بیشتر مورد توجه قرار می‌گیرد.

اما مهم‌ترین تفاوت‌های کوین Coin توکن Token از این قرار است:

• سکه ارز دیجیتال (کوین) شبکه بلاکچین اختصاصی دارد،‌ درحالی‌که توکن براساس شبکه‌های بلاکچینی‌ که قبلا به ‎وجود آمده‌اند، برای یک کاربردهایی خاص ایجاد می‌شود. برای مثال، تتر یک توکن است که در شبکه اتریوم و شبکه‌های بلاکچین مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد،‌ اما بیت کوین، یک کوین است که تنها در شبکه مستقل خودش دیده می‌شود. تتر یک ارز دیجیتال با قیمتی بسیار نزدیک به 1 دلار است (دیدن قیمت لحظه ای تتر) که توسط دلار آمریکا پشتیبانی می شود و کاربرد آن جایگزینی با دلار در دنیای رمزارز است.
• سکه ارز دیجیتال فقط برای پروسه‌های پرداخت استفاده می‌شود،‌ اما توکن کاربرد متعددی دارد.
• ساخت کوین بسیار دشوارتر از ساخت توکن است.
• اغلب کوین‌ها از طریق فرایند استخراج توزیع می‌شوند،‌ این موضوع برای توکن‌ها از طریق روش ICO انجام می‌گیرد.
• کوین‌ها می‌توانند کیف پول اختصاصی خود را داشته باشند، درحالی‌که توکن‌ها فقط در کیف پول‌های بلاکچین میزبان ذخیره می‌شوند.

جمع‌بندی

اکنون که دو مفهوم کوین و توکن را به‌خوبی شرح دادیم و تفاوت‌های آن‌ها را بررسی کردیم، برای ما بنویسید که آیا رمزارز مورد علاقه شما جزو گروه کوین‌هاست یا توکن‌ها؟ به هر حال، تشخیص تفاوت بین این دو مفهوم می‌تواند کمی چالش‌برانگیز باشد. اما برای یافتن جواب خود می‌توانید به سایت رسمی رمزارز مورد نظر رجوع کنید تا از ماهیت اصلی آن مطمئن شوید.

توکن ارز دیجیتال چیست و چه تفاوتی با کوین دارد؟

درک تفاوت بین کوین و توکن یک دغدغه مهم در زمینه ارز های رمزنگاری شده است. اگرچه هر دو این اصطلاحات اغلب به جای یکدیگر به کار می روند، اما به دو مفهوم متفاوت در اکوسیستم ارز دیجیتال اشاره دارند. البته که استفاده از این اصطلاحات به جای یکدیگر گناه کبیره نیست، اما برای درک بیشتر در مورد آینده ارز دیجیتال و بلاک چین، باید درک واضحی از تفاوت کوین و توکن داشته باشید.

در این مقاله به توضیح مفهوم کوین و توکن پرداخته و انواع هر یک را پرداخته و همچنین وجه اختلاف این دو اصطلاح را بررسی می کنیم. پسنهاد می کنم مطالعه این مطلب آموزشی را از دست ندهید.

فهرست عناوین:

توکن (Token) چیست ؟

توکن هر گونه دارایی دیجیتالی است که بر روی بلاک چین ایجاد می شود. معمولاً در بلاک چین دیگری صادر یا ضرب می شود که اغلب در کنار چندین توکن دیگر که مربوط به پروژه های مختلف هستند وجود دارد. هر کسی می تواند با نوشتن دسته ای از کد های کامپیوتری یا حتی استفاده از ابزار های خودکار به راحتی یک توکن ایجاد کند. اتریوم به عنوان متداول ترین سیستم بلاک چین برای ایجاد توکن های جدید بر بستر آن، به حساب می آید. توکن هایی که بر روی پلتفرم اتریوم ساخته می شوند به عنوان توکن های ERC-20 شناخته می شوند.

توکن های ارز دیجیتال چگونه استفاده می شوند؟

مانند کوین های ارز دیجیتال، توکن ها نیز ارزشی را منتقل می کنند. با این حال، در بیشتر موارد، یک توکن دیجیتالی قدرت بیشتری نسبت به یک سیستم پرداخت بودن دارد. هر کسی می تواند توکن های دیجیتالی ایجاد کند تا عملکرد های خاصی را انجام دهد.

انواع توکن

توکن ها به چهار دسته تقسیم شده و به عنوان توکن‌ های اوراق بهادار، توکن های پرداختی، توکن های سهمی و توکن های کاربردی شناخته می شوند.

در فوریه ۲۰۱۸، سازمان نظارت بر امور مالی سوئیس (FINMA )، دستورالعمل هایی را برای کمک به درک مفهوم انواع توکن ها منتشر کرد. این برای افرادی بود که عملیات بررسی قانونی بودن توکن ها را بر عهده داشتند.

بیشتر توکن های صادر شده در یک ICO توکن های اوراق بهادار هستند. شخصی که آن ها را می خرد در واقع با هدف کسب سود دارایی های خود را در ICO سرمایه گذاری می کند. طبق قوانین سوئیس، با این اوراق شبیه اوراق بهادار سنتی رفتار می شود.

اگر یک توکن نشان دهنده برخی سهام یا حقوق صاحبان سهام در شرکتی باشد که آن را صادر می کند، پس یک توکن سهمی محسوب می شود. با این وجود، شرکت های کمی اقدام به چنین عرضه های اولیه کرده اند؛ چون قوانین نظارتی خاصی در مورد قانونی و غیر قانونی بودن آن وجود ندارد.

به آن ها توکن های اپلیکیشن هم گفته می شود و برای دسترسی مردم به یک محصول یا خدمات مورد استفاده قرار می گیرند. همچنین این توکن ها کمیاب هستند؛ چون انتظار می رود بیشتر آن ها بر اساس عرضه محدودشان دارای ارزش شوند.

توکن های پرداختی هدفی جز پرداخت هزینه کالا ها و خدمات ندارند.

کوین (Coin) چیست؟

کوین یک ارز رمزنگاری شده است که بر روی بلاک چین خود اجرا می شود. همچنین از آن به عنوان “توکن بومی” بلاک چین هم یاد می شود و اغلب به عنوان روشی برای پرداخت هزینه تراکنش پروژه ها در حالی که برنامه های خود را در همان بلاک چین ایجاد می کنند، عمل می کند.

ایجاد یک بلاک چین به منابع انسانی و مالی زیادی (میلیون پوند) نیاز دارد، به این معنی که همه نمی توانند یک کوین راه اندازی کنند. با این حال، هر کسی می تواند یک توکن ایجاد کرده و نام آن را هر چیزی که می خواهد بگذارد.

معاملات کوین های دیجیتال را می توان از طرف یک شخص فرستنده به شخص دیگری که گیرنده است انجام داد. با این وجود، هیچ سکه فیزیکی در زمان ارسال و دریافت وجوه جابه جا نمی شود و همه “کوین ها” به عنوان داده هایی در یک پایگاه داده عظیم جهانی قرار دارند.

کوین های ارز دیجیتال چگونه استفاده می شوند؟

کوین های دیجیتال به طور معمول شبیه سکه ها در زندگی واقعی، به عنوان پول به کار می روند. مثلا بیت کوین و لایت کوین را مثل سکه های کیف پول یا قلک در نظر بگیرید. معمولا آن ها به عنوان پول استفاده می شوند.

انواع کوین

بعضی از مهم ترین کوین های ارز دیجیتال عبارتند از:

تفاوت توکن و کوین

به طور خلاصه، بعضی از تفاوت های اساسی توکن ارز دیجیتال و کوین به شرح زیر است:

• کوین های دیجیتال شبکه بلاکچین مخصوص خود را دارند، اما توکن ها بر روی یک بلاکچین موجود ساخته می شوند.
• از کوین دیجیتال می توان برای عملیات پرداخت استفاده کرد، اما توکن ها برای نیاز های متعدد مناسب هستند.
• فرآیند ساخت کوین سخت تر از توکن هایی است که به راحتی می تواند براساس بلاکچین موجود مثل اتریوم ساخته شود.
• کوین های دیجیتال بیشتر از طریق ماینینگ توزیع می شوند، در حالی که توکن ها با ICO (عرضه اولیه سکه) معروف می شوند.
• زمانی که یک پروژه بلاک چین خود را توسعه دهد و توکن های خود را به عنوان یک کوین به بلاک چین جدید منتقل کند، توکن ها در نهایت می توانند تبدیل به کوین شوند. از مثال های یک مهاجرت موفق شامل Binance Coin (BNB) ، Tron (TRX) ، Zilliqa (ZIL) است که قبلاً به عنوان توکن در بلاک چین اتریوم وجود داشت.

نکته: کوین های ارز دیجیتال می توانند برای خرید استفاده شوند، اما شما می توانید از توکن ارز دیجیتال برای موارد دیگری از جمله سرمایه گذاری، ذخیره ارزش و خرید هم استفاده کنید.

کاربرد کوین و توکن

بیشتر توکن ها برای استفاده در اپلیکیشن های غیر متمرکز یا دی‌اَپ ( dApp) ساخته می شوند. توسعه دهندگان در زمان ساخت توکن می توانند تصمیم بگیرند که چند واحد را می خواهند ایجاد کنند و این توکن های جدید کجا باید فرستاده شوند. آن ها مقداری ارز دیجیتال بومی را در بلاکچینی که روی آن توکن می سازند پرداخت می کنند.

معمولا از توکن ها برای فعال کردن ویژگی های اپلیکیشن مخصوص به آن استفاده می شود. مثلا، Musicoin یک توکنی است که به کاربران امکان دسترسی به ویژگی های مختلف پلتفرم Musicoin را می دهد. این دسترسی می تواند شامل تماشای یک ویدیو یا پخش یک آهنگ باشد.

صرافی بایننس (Binance) هم توکن مخصوص به خود را دارد. وقتی کاربران با توکن (BNB) معامله می کنند، هزینه تراکنش آن ها پنجاه درصد کمتر است.

بعضی از توکن ها با هدف کاملاً متفاوت مثلا نمایش یک جسم فیزیکی ایجاد می شوند. فرض کنیم شما می خواستید خانه خود را با استفاده از یک قرارداد هوشمند بفروشید. از نظر فیزیکی نمی توانید خانه خود را در این قرارداد هوشمند بگذارید ولی به جای آن، می توانید از یک توکن استفاده کنید که مُعرفِ خانه شما باشد. ( برای اطلاعات بیشتر در این زمینه مقاله بلاکچین چیست؟ قسمت قرداد های هوشمند را مطالعه نمایید)

مثال دیگر در این مورد، توکن (WPR) است که به انرژی الکتریکی مربوط می شود. پروژه WePower یک برنامه dApp است که به کاربران اجازه می دهد با استفاده از قرارداد های هوشمند، برق را در شبکه بلاکچین خرید و فروش کنند. توکن آن به نام (WPR) مقدار مشخصی از انرژی الکتریکی را نشان می دهد.

توکن و کوین چه تفاوتی با هم دارند؟

آشنایی با بازار ارزهای دیجیتال برای کاربران تازه‌وارد معمولاً با رمزارزهای بیت‌کوین و اتریوم آغاز می‌شود. اما هرچه اطلاعات بیشتری در این بازار داشته باشیم و با اصطلاحات کاربردی و رمزارزهای جدید مواجه خواهیم شد. در این مسیر یک سؤال پیش می‌آید، ارزهای دیجیتال و بلاک‌چین‌هایی که پس از بیت‌کوین معرفی شده‌اند، چه چیزهایی هستند؟ اصطلاحات پرکاربرد کوین و توکن که سرمایه‌گذاران حوزه کریپتو زیاد از آن استفاده می‌کنند چه تفاوتی با یکدیگر دارند؟ برای درک بهتر این اصطلاحات و تجربه انجام معاملات در بهترین صرافی ارز دیجیتال ایرانی، در این مقاله به معرفی و مقایسه کوین و توکن می‌پردازیم. برای درک تفاوت بین کوین و توکن خواندن این مقاله را از دست ندهید.

کوین (COIN) چیست؟

در دنیای کریپتوکارنسی به ارزهای دیجیتالی که دارای یک بلاک‌چین مستقل و پایدار هستند، مانند بیت‌کوین و اتریوم، کوین گفته می‌شود. این نکته اصلی‌ترین تفاوت کوین و توکن است. در واقع کوین‌ها از پایه و صفر، طراحی و راه‌اندازی می‌شوند. هر بلاک‌چین با یک هدفی خاص طراحی می‌شود، مانند بیت‌کوین که یک ارز دیجیتال برای ذخیره ارزش است و قصد دارد در برابر متمرکز بودن بانک‌ها مقاومت کند. ارز “BTC”،بلاک‌چین اختصاصی بیت‌کوین را در اختیار دارد.

کوین‌ها معمولاً از پروژه‌های گذشته یا سایر رمزارزها الهام می‌گیرند، اما برای راه‌اندازی از ابتدا طراحی می‌شوند. پروژه اتریوم نیز با چنین اصول و روندی شکل گرفته است. ویتالیک بوترین خالق اتریوم با بررسی ارز بیت‌کوین و پیدا کردن نقاط ضعف آن، ارز دیجیتالی را طراحی کرد که عملکرد خیلی بهتر و سریع‌تری نسبت به بیت‌کوین دارد. ارز دیجیتال “ETH”، رمزارز بومی پلتفرم قرارداد هوشمند است که بر بستر بلاک‌چین اتریوم فعالیت می‌کند.

کوین چه کاربردی دارد؟

کوین‌ها معمولاً همان کاربرد پول در دنیای واقعی را دارند. این رمز ارزها مانند دارایی ما در کیف پول و یا حساب بانکی ما عمل می‌کنند. برخی از این ارزهای دیجیتال تنها به‌عنوان پول قابل استفاده هستند و هیچ کاربرد دیگری ندارند. به کوین‌هایی که فقط به‌عنوان پول مورد استفاده قرار می‌گیرند “Cash only” گفته می‌شود. از موارد استفاده کوین‌ها پس از خرید ارز دیجیتال می‌توان به انتقال پول، ذخیره ارزش و سرمایه‌گذاری اشاره کرد. برای مثال می‌توانیم از بیت‌کوین برای پرداخت هزینه کالاها، خدمات اینترنت و یا در بسیاری از امکان‌های دنیا واقعی استفاده کنیم.

توکن (Token) چیست؟

توکن‌ها، ارزهای دیجیتالی هستند که بلاک‌چین اختصاصی خود را ندارند و از بستر بلاک‌چین‌های دیگر استفاده می‌کنند. توکن یک استفاده منحصر به فرد از یک پلتفرم قرارداد هوشمند مانند اتریوم است. این بلاک‌چین به کاربران اجازه می‌دهد که توکن‌هایی را که از مشتقات بلاک‌چین اصلی هستند، ایجاد و مدیریت کنند. کاربران برای ساخت یک توکن لازم نیست که طراحی و یا کدنویسی آن را از صفر شروع کنند و تنها باید از یک قرارداد هوشمند مانند اتریوم برای ایجاد آن استفاده کنند. این شیوه ساخت یکی از برجسته‌ترین نقاط تفاوت کوین و توکن است. برای مثال، ارز دیجیتال تتر، یک توکن”ERC-20” بر بستر بلاک‌چین اتریوم است.

توکن‌ها بخش زیاد و مهمی را از بازار کریپتوکارنسی را در اختیار دارند. سودمندی این پروژه‌ها در این است که برای اکوسیستم و پلتفرم اصلی درآمدزایی کنند. به این صورت که کارمزد هر تراکنش یک توکن، با رمزارز بومی بلاک‌چین پرداخت می‌شود. برای مثال، ارز دای (Dai) که بر بستر اتریوم ساخته شده‌است، برای انجام تراکنش از کاربران اتریوم دریافت می‌کند.

توکن ها چرا ساخته شده اند؟

همان‌طور که در ابتدا گفتیم، کوین‌ها بلاک‌چین اختصاصی خود را دارند، ولی توکن‌ها بر بستر بلاک‌چین‌های دیگر ساخته می‌شوند. تفاوت میان توکن و کوین است که ویژگی‌های مهم آنها را مشخص می‌کند. به‌طورکلی کاربران برای ساخت یک توکن به کمتر از 1 ساعت وقت نیاز دارند و هر فردی که دانش کافی درباره بلاک‌چین و قراردادهای هوشمند داشته باشد می‌تواند یک توکن منحصربه‌فرد ایجاد کند. با این وجود صرفاً ایجاد یک توکن، دلیلی بر موفقیت و ثروتمند شدن در بازار ارز دیجیتال نیست. هر توکنی برای محبوب شدن باید میان کاربران پذیرفته شده و در بازار ارزشمند محسوب شود.

برخی از پروژه‌ها ترجیح می‌دهند در ابتدا ارز دیجیتال خود را بر بستر یک بلاک‌چین دیگر راه‌اندازی کنند و در صورتی که در بازار حضور موفقی داشتند، بلاک‌چین اختصاصی خود را تهیه می‌کنند. بایننس کوین یکی از این پروژه‌ها است و ارز “BNB” در ابتدا بر بستر اتریوم فعالیت خود را شروع کرد، سپس بایننس بلاک‌چین اختصاصی “BEP2” را برای آن ساخت.

کاربرد انواع توکن

کوین‌ها معمولاً یک واسطه برای پرداخت هستند. برای مثال بیت‌کوین و اتریوم معمولاً به‌عنوان یک ارز دیجیتال که ارزش مادی دارد شناخته می‌شوند. اما توکن‌ها با یک هدف و کاربرد خاصی خلق می‌شوند. توکن تتر که پشتوانه آن یک دلار آمریکا است با هدف حفظ ارزش سرمایه کاربران در برابر نوسانات بازار به بازار عرضه شده‌است. به طور کلی توکن‌هایی که با حضور خود بتوانند یک نیاز را رفع کنند و خدمات مفیدی را ارائه دهند، شانس بیشتری برای حضور در بزار کریپتو دارند و انواع توکن‌های موجود در بازار محدود به 4 نوع می‌شوند.

1. توکن‌های کاربردی (Utility tokens): توکن‌های کاربردی خدماتی را ارائه می‌دهند که فقط در شبکه خودشان قابل استفاده است. نظیر توکن ” Vethor” که بر بستر بلاک‌چین Vethor فعالیت می‌کند و به‌عنوان کارمزد و سوخت شبکه استفاده می‌شود.
2. توکن های امنیتی (Security token): برخی از توکن‌ها به عنوان حق مالکیت فرد به یک دارایی دیجیتالی با غیر دیجیتالی استفاده می‌کنند. به این توکن‌ها، توکن اوراق بهادار هم گفته می‌شود و حق توزیع دارایی را در اختیار افراد قرار می‌دهد.
3. توکن‌های معاملاتی (Transactional Token): این توکن‌ها مانند چه تفاوتی بین کوین و توکن وجود دارد؟ ارزهای سنتی عمل می‌کنند و برای خریدوفروش کالا و خدمات مناسب هستند. استیبل کوین‌های دای و تتر در این دسته قرار می‌گیرند.
4. توکن حاکمیتی (Governance Token): داشتن توکن‌های حاکمیتی برای کاربر جهت مشارکت در شبکه حق ایجاد می‌کند. برای مثال ارز کامپ (COMP) بر بستر اتریوم ساخته شده و امکان وام‌دهی را برای کاربران فراهم می‌کند.

آخرین تفاوت کوین و توکن

یک تفاوت مهم دیگر بین توکن و کوین، کیف پول ذخیره‌سازی این دارایی‌ای دیجیتالی است. کوین‌ها برای ذخیره سازی به یک کیف پول اختصاصی با آدرس مخصوص نیاز دارند که در یک بلاک‌چین منحصر به فرد قرار دارد. یعنی کیف پول بیت‌کوین و اتریوم کاملاً از یکدیگر مجزا هستند و نمی‌توانیم دارایی بیت‌کوین را به آدرس اتریوم ارسال کرد. اما این قانون در مورد توکن‌ها اصلاً صدق نمی‌کند و کاربر می‌تواند یک توکن را به هر آدرسی در شبکه ارسال کند. گاهی ممکن است این دارایی در والت آنلاین نشان داده شود اما تراکنش تأیید شده و امکان دسترسی به آن وجود نخواهد داشت، هر چند کاهش نیاز به دانش تخصصی دارد.

جمع بندی نهایی

در این نوشتار در آنچه درباره توکن و کوین نیاز بود در حوزه ارزهای دیجیتال بدانید را مورد بررسی قرار دادیم. به طور کلی تفاوت کوین و توکن را می‌توان در چند جمله خلاصه کرد. کوین‌ها بلاک‌چین اختصاصی خود را دارند اما توکن‌ها چون در ابتدای راه هستند از بستر پلتفرم‌های دیگر استفاده می‌کنند. معمولاً کوین‌ها واسطه معاملات هستند اما توکن‌ها کاربردهای مختلفی دارند. کارمزد شبکه کوین‌ها، از خود کوین برداشته می‌شود اما کارمزد توکن‌ها معمولاً از رمزارز بومی بلاک‌چین کسر می‌شود.

در نهایت با دانستن این نکات می‌توانیم بفهمیم که کدام ارز دیجیتال کوین است و یا توکن. برای مطمئن شدن نیز می‌توانیم با مراجعه به سایت ” coinmarketcap” و با کلیک روی رمزارز موردنظر بفهمیم که این ارز یک توکن و یا کوین است.